کوره ذوب بوته ای؛ راهنمای جامع خرید کوره ذوب بوته ای
کوره‌های بوته‌ای از جمله کوره‌های رایج ذوب هستند که از دیرباز تا کنون در کاربردند.
کوره ذوب بوته‌ای چیست؟
کوره‌های بوته‌ای از نوع ساده و قدیمی کوره‌های ذوب فلزات هستند که اشکال متفاوتی نیز دارند که در ادامه بیشتر با آن‌ها آشنا میشویم.
کوره‌های بوته‌ای معمولاً در جایگاه‌های ثابت و با زاویه نصب می‌شوند. برای ریختن فلز مذاب از کوره، اغلب از دستگاه‌های کوره بوته‌ای به خاطر زاویه محور استفاده می‌شود.
انواع کوره‌ی ذوب بوته ای :
- كوره ثابت
- كوره گردان
كوره با بوته ثابت :
این نوع کوره بوته امکان انتقال ندارد و ثابت است. برای همین این کوره‌ها را به صورت کوره ثابت و کوره متحرک (گردان) در سطح کارگاه می‌سازند. این نوع کوره‌ها مزیت ریختن مذاب را به راحتی دارند که در کوره‌های ثابت با حجم کم و با ملاقه و در کوره‌های گردان با پاتیل انجام می‌شود.
كوره با بوته غيرثابت :
این نوع کوره دارای بوته انتقالی است و بدین سبب بدنه و تجهیزات آن درون زمین قرار می‌گیرد به‌گونه‌ای که لبه‌ی بالایی آن در سطح کارگاه است. از این رو به آن‌ها کوره‌های بوته‌ای زمینی هم می‌گویند. این کوره نسبت به کوره‌های بوته ثابت مزیت راندمان حرارتی بالاتری دارد و حتی برای ذوب چدن هم از آن‌ها استفاده می‌شود.
سوخت کوره ذوب بوته ای :
کوره‌های بوته‌ای از انرژی حرارتی استفاده می‌کنند که با سوخت‌های فسیلی (مایع، جامد، گاز) و گاهی از انرژی برقی (کوره‌های مقاومتی) تامین می‌شود اما این روزها بیشتر کوره‌های بوته‌ای با مشعل گازسوز و یا دوگانه‌سوز هستند.
ساختمان کوره‌ی ذوب بوته‌ای :
کوره ذوب بوته ای از اجزاء زیر تشکیل شده‌اند:
- بدنــه فلزى
- صفحه فلــزى كف كوره
- دريچــه زیر کوره
- دیواره‌ی نسوز
- درب كوره
- دســتگاه دمنده هوا (ونيتلاتور)
- فارسونگا (مشعل)
مزايا و معايب کوره‌های بوته‌ای
مزايا:
- عدم ارتباط شعله با شارژ (كم شدن اكسيد شدن شارژ)
- هزينه كم تجهيزات برای ساخت
- كوره آسانی در روش كار با آن
- قابلیت ذوب فلزات گوناگون
- راندمان حرارتی کم
- ذوب در حجم کوچک ناتوانی در ذوب فلزات با نقطه ذوب بالا
- هزینه زیاد بوته عمر کوتاه بوته‌ها به خاطر شوک حرارتی (که باعث ترکیدن و پوسته‌ای شدن) می‌شود.
- فرسایش کوره‌های بوته‌ای از نظر روش استفاده به دو نوع بوته ثابت (کوره هوایی) و بوته متحرک (کوره زمینی) می‌شود.
جنس بوته‌ها از چیست؟
جنس بوته‌های مورد استفاده به شرح زير است:
- بوته‌های آهنی خالص
برای فلزاتی که نقطه ذوب پایین و خورندگی کمی دارند.(مثلاً عنصر منيزيم). البته باید به فاکتور خورندگی هم توجه کنیم. چون عناصری مانند روی و آلومينيوم ،آهن را به مرور زمان در خود حل می‌کنند.
- بوته‌های فولادی
از اين بوته‌ها برای ذوب آلياژها با نقطه ذوب پایین و آلياژهايی که با اکسیژن ترکیب زیادی می‌سازند (آلیاژهای منيزيم ) استفاده می‌کنند. بوته‌های فولادهای معمولی خوردگی زیادتری دارند و مذاب در آن‌ها خوردگی را افزایش می‌دهند. البته بوته‌هایی از جنس فولاد نسوز نیز وجود دارد که شامل ٢۵ %کرم ، ٢٠ %نيکل و عناصر جزئی ديگر است ،از آلياژهای ديگر مانند ۵٠ %کرم و۵٠ %نيکل . مقداری عنصر نيوبيوم هم می‌توان به کار برد.
- بوته‌های گرافيتی
این نوع بوته‌ها از گرافيت ( یکی از اشکال ٣گانه کربن (بی‌شکل- گرافيت- الماس)) ساخته می‌شوند که نقطه ذوب بالای C °٣٠٠٠ را دارد. بوته‌های گرافيتی به دلیل نقطه ذوب بالا و هدایت حرارتی خوب گرافیت که حرارت را از جداره به مذاب منتقل می‌کند ، نسوز هستند.روش ساخت اين بوته‌ها این است که گرافيت را با قير و مواد چسبی مخلوط کرده و با فشار زیاد پرس می‌کنند.بعد آن را در محيط بسته و بدون هوا در دمای C°١۶٠٠ پخته و زینتر می‌کنند و سپس در کوره به آهستگی سرد می‌کنند.
- بوته‌های سیلیکونی- کاربايد
این نوع بوته‌ها دارای استحکام بالایی هستند.شوک حرارتی را تحمل می‌کنند و برای ذوب چدن مناسب هستند.
- بوته‌های شاموتی
اين بوته‌ها از خاک نسوز ساخته می‌شود.از ريختن رس نسوز در اثر حرارت اصطلاحاً شاموت به دست میآید.
